НІКОЛІ

Ты не зможаш меня не пазнаць

У натоўпе бязлікіх людзей

У начы з эмацыйных падзей

Не трэба меня ратаваць

Ты не зможаш меня разбудзіць

Мы разам цяпер толькі ў сне

А помніш ласкава ляталі сняжынкі і ты мне казаў

Што я прыгажэйшая з іх


[Прыпеў]

Ніколі, ніколі я

Не буду цябе шукаць

Ты заўсёды ў маім сэрцы

Гэта вынік нашых спраў

А я для цябе ўсё даўно аддала дарэмна

Сэрца аддала дарэмна

Душу аддала дарэмна

Ніколі, ніколі я

Не буду цябе шукаць

Ты заўсёды ў маім сэрцы

Гэта вынік нашых спраў

А я для цябе ўсё даўно аддала дарэмна

Сэрца аддала дарэмна

Я аддала дарэмна
Ніколі, ніколі я

Не буду цябе шукаць

Ты заўсёды ў маім сэрцы

Ніколі, ніколі я

Не буду цябе шукаць
Ты імкнешся заўсёды туды

Дзе падаюць зоркі ў далонь

Няўжо ты не бачыў агонь

Жарчэйшы і шчыры, чым свет усіх зорак сусвету

І дасюль не астыла цяпло

Што бачыў ты ў маіх вачах

У кожнага будзе свой шлях

І, напэўна, мой да цябе ніколі ўжо не прывядзе
Ніколі, ніколі я

Не буду цябе шукаць

Ты заўсёды ў маім сэрцы

Гэта вынік нашых спраў

А я для цябе ўсё даўно аддала дарэмна

Сэрца аддала дарэмна

Я аддала дарэмна
Пачыйтай, пачытай:

Гэта мой апошні верш для цябе, для цябе

Ведаю, табе не ў першыню разгубляць сваё сэрца на рэшткі

А маё цалкам тваё навечна